Владата во Берлин подготвува германска верзија на зелениот картон по примерот на Канада, бидејќи има милиони отворени работни места, а демографијата е неумолива. Едно око е вперено во работната сила од Западен Балкан. „Воведуваме карта на шанса со транспарентен систем на бодување, за луѓето што ѝ се потребни на нашата земја полесно да дојдат до нас“, изјави министерот за труд Хубертус Хеил (СПД) за неделното издание на таблоидот „Билд“.
Таканаречената карта за шанса (Chancenkarte) е многу слична на американската или канадската зелена карта (зелена карта). Работодавците во Германија веќе подолго време бараат вакво нешто. Затоа што на земјата и недостасува работна сила. Неуморната демографија вели дека до 2035 година ќе има седум милиони луѓе помалку на пазарот на трудот – освен ако имиграцијата значително не се зголеми.
Социјалдемократскиот министер Хајл вели дека е тешко да се бара работа во Германија ако физички не си таму, па затоа треба да го олесни доаѓањето. Како што сега стојат работите, секој што го завршил своето образование во Германија – од кој било степен – автоматски ќе добие шанса за картичка.
Ако не, тогаш мора да исполни три од четири критериуми: образование (квалификација) од странство, работно искуство од најмалку три години, познавање на германски јазик или претходен престој во Германија и дека е помлад од 35 години.
„Потребна ни е имиграција“, рече Хејл. „Од година во година согласно потребите би утврдиле контингент колку луѓе можат да добијат шанцуска карта за да бараат работа или пракса на одреден временски период. Во тој период ќе треба да се грижат финансиски за себе“. Мапата на шанси треба да го олесни доаѓањето во Германија, дури и без работа – како да се најде таа работа.
Иако во Владата на канцеларот Олаф Шолц се уште не е расчистена работата, нема дилема дека тоа ќе биде оваа есен. Затоа што сите три коалициски партнери – социјалдемократите, зелените и либералите – се за олеснување на имиграцијата.
ПОГЛЕД КОН БАЛКАНОТ
Релативно новиот германски закон за имиграција дозволува секој што ќе најде работодавач да работи – под услов да е вешти во нешто. Може да бидат сметководители или возачи, важно е да имаат хартија. Исклучок е таканареченото „правило на Западен Балкан“, усвоено во екот на бегалската криза, кога на мигрантите од Сирија и од Далечниот Исток масовно им се придружија баратели на азил од Србија, Македонија или Косово.
Тогаш беше прецизирано дека годишно 25.000 лица од земјите на Западен Балкан можат да добијат работни дозволи во Германија, дури и кога станува збор за неквалификувани работници.
Но, ова лето се покажа дека и тоа не е доволно. „Во земјите од Западен Балкан има многу работна сила која би работела во хотели и ресторани во Германија“, извика Гидо Челик, шеф на здружението на угостители и хотелиери Дехога.
На таа гранка, по брзото закрепнување по ерата на заклучување, одеднаш и недостасуваше многу работна сила. Слично се случи со аеродромите и авиокомпаниите кои отпуштаа луѓе за време на периодот на заклучување. Затоа ова лето во Германија беше хаотично за многумина кои сакаа да одат на одмор.
Додуша, прашање е колку луѓе се уште се подготвени да ги пакуваат куферите и да заминат од испразнетиот Западен Балкан. Тоа го почувствуваа годинава во хрватскиот туризам, каде келнери и собарки, наместо од Србија и Босна и Херцеговина, се повеќе доаѓаат од Непал и Филипините.
СО ИМИГРАЦИЈА ПРОТИВ КАТАКЛИЗМАТА
„Никогаш досега немало толку многу слободни работни места во Германија како денес“, напиша неодамна во својот наслов магазинот „Шпигел“. „Недостигот од персонал ги задушува аеродромите, рестораните или базените – а сепак тоа е само мала работа во споредба со она што и се заканува на земјата. Статистиката покажува дека 1,74 милиони работни места се слободни, иако веројатно има многу повеќе.
Така, работното место во грижа за стари лица останува празно во просек по 239 дена – односно работодавците не можат да најдат старател речиси осум месеци. Тешко дека е подобро со лимари, техничари за греење и климатизација, каде што чекањето за нов вработен е по 224 дена. Во високоградбата работник се бара во просек 221 ден, додека за медицински сестри, акушерки и болничари просекот е 188 дена.
Сето ова може да доведе до хорор сценарио за германската економија, во кое до 2060 година би имало само 1,7 работници по пензионер. И денес тој сооднос не е голем (2,7), што доведува до релативно ниски пензии.
За да се избегне ова, експертите пресметале дека Германија има потреба од 400.000 имигранти секоја година. Затоа, велат од владејачката коалиција, потребна е промена на парадигмата – односно Германија конечно да се прогласи за „земја имигранти“ како Канада. Христијанско-демократската унија се спротивстави на ова со децении, дури и за време на четирите мандати на Ангела Меркел како канцелар.
Колку промени бара ова, убаво говори еден од предлозите на либералите: тие бараат англискиот да се воведе како втор јазик во германските институции кои работат со граѓаните. Така може да биде дека, додека гастарбајтерите учат германски, германските државни службеници учат англиски.
