Откако некој ќе ја спомне Швајцарија, нашиот мозок веднаш ни покажува слики од живописни алпски врвови, свежо сирење и, се разбира, билборди од банки.
Но, тоа се само атрибути на фасадата, која крие многу љубопитни работи за кои дури ни туристичките водичи нема да ви кажат.
Мотото на Швајцарците е да се рециклира се што може да се рециклира.
Луѓето во Швајцарија се обидуваат да рециклираат кој било ѓубре: весници, лименки, стакло, па дури и искористена тоалетна хартија. И храната е предмет на разумна употреба. На пример, додека ние тежнееме да истураме искористено масло во одводот, жителите на Швајцарија го пакуваат во контејнер и го носат во центар за рециклирање.
Патниците добиваат пари ако им доцни изворот на превоз.
Кога превозното средство доцни 1 час или повеќе, патникот има право на надомест. Може да биде до 50% од цената на билетот. Доколку патникот е принуден да бара ноќевање поради доцнење на патување меѓу градовите, транспортната компанија е должна да ги надомести трошоците за тоа. Може да избегне плаќање само ако доцнењето на автобусот или возот било поради природна катастрофа.
Локалните луѓе не сакаат банкарски картички.
И покрај високо развиениот банкарски систем на Швајцарија, нејзините жители ретко користат пластични картички за плаќање. Тие претпочитаат готовина. Дури и да купат нешто големо (како автомобил), мештаните прво ќе ги подигнат парите од нивната сметка. Оваа навика се нарекува швајцарски културен феномен.
Швајцарците веруваат дека присуството на хартиени сметки во паричникот дава чувство на вистинско поседување пари, што не може да се каже за картичките. Ова им олеснува да ги контролираат трошоците и да трошат помалку.
Едно семејство – 3 сметки
Наместо да расправаат за тоа кој тип на буџет е подобар за семејство, заеднички или одделен, жителите на Швајцарија најдоа компромис. Тие препорачуваат младите парови да отворат 3 банкарски сметки при брак. Еден од нив треба да биде наменет за заеднички задолжителни трошоци, а другите 2 – за лични потреби на секој од партнерите, како хоби или активности за саморазвој.
Тие не се срамат да не оставаат бакшиш за келнерите.
Никој нема да му суди на посетител на ресторан кој не остава бакшиш. Но, кога гостинот сепак сака да изрази благодарност на посебен начин за добрата услуга, тој едноставно ќе ја заокружи сметката. На пример, ако ручекот чини 14,5 швајцарски франци, посетителот ќе даде 15 франци и ќе рече: „Задржете го кусурот, ве молам“.
Во Швајцарија гумата за џвакање е табу тема.
Гласно џвакање мастика е особено досадно за локалното население. Сметаат дека ова е врв на лошите манири. На туристите им се препорачува да се борат со искушението да ја извадат омилената гума за џвакање од џеб и да ја џвакаат на јавно место во Швајцарија. Подобро е да почекате да нема никој наоколу и дури потоа да џвакате гума за џвакање.
Во исто време плукањето е норма.
Жителите на Швајцарија не гледаат ништо лошо во тоа да плукаат на улица. Истото се однесува и на дување на носот.
Швајцарците го обвинуваат „ветрот“ за сите нивни неволји.
Föhn е името на ветрот што понекогаш дува од Алпите. Инаку, фен го добил името по овој ветер. Додека луѓето во другите земји често ги припишуваат своите проблеми на магнетните бури, Швајцарците го обвинуваат ветрот Фен за различни прашања. Тие го користат овој природен феномен за да ги објаснат своите главоболки, промени во расположението, па дури и сообраќајни несреќи.
За повеќе вакви и слични теми придружете ни се во нашата фејсбук група Македонци во Швајцарија
